Ironia I sarkazm pomagają mi znośić głupote innych.

Szczegóły

Utworzono: 3 listopada 2011

Ostatnia aktualizacja: 2022-11-25

Kategorie: Społeczność

• Zgłoś

Opis

Wiemy, że jesteśmy "w błędzie" ;)

W rozumieniu potocznym ironię utożsamia się z zawoalowaną kpiną, złośliwością, wyśmiewaniem, dystansem.

Sarkazm – zaprzeczenie poprzez potwierdzenie bądź potwierdzenie poprzez zaprzeczenie...

Interpretacja ironii zmieniała się wielokrotnie w ciągu dziejów; terminem tym określano m.in. mówienie nie wprost, chwalenie poprzez naganę (i na odwrót), wyśmiewanie, udawanie, satyrę.

Wyróżnia się tu kilka odmian:

ironia sytuacyjna, np. wystąpienie w komputerze błędu systemowego (blue screen of death) w trakcie oficjalnej prezentacji Windows 98 z udziałem Billa Gatesa na targach COMDEX w kwietniu 1998;

ironia losu (zwana też kosmiczną), np. utrata słuchu Ludwiga van Beethovena;

ironia historii, np. określenie stosowane wobec wojny światowej 1914-18 w okresie jej trwania oraz krótko po zakończeniu: Wojna mająca na celu zakończenie wszystkich wojen (The War to End All Wars).

Matrycą ironii werbalnej będzie więc: [ktoś] ironizuje, że..., matrycą ironii odnoszącej się do sytuacji, zdarzeń, losu: na ironię zakrawa, że....

Wyróżnia się również postawę ironiczną, charakteryzującą się dystansem, spokojem, rozwagą w ocenie, brakiem zaangażowania, oziębłością emocjonalną.

Szczególną odmianą ironii jest ironia sokratejska – przypisywany Sokratesowi, utrwalony w dialogach Platona sposób prowadzenia dialogu, będący zarazem metodą docierania do prawdy.