Parafia św. Józefa Robotnika Osowiec-Węgry

Ostatnia aktualizacja: 2022-10-04

• Zgłoś

Opis

XXVII Niedziela Zwykła C

(Łk 17, 5-10)

Dzisiejsza Liturgia Słowa bardzo mocno akcentuje temat wiary. Pojęcie wiary bardzo trudno zdefiniować. Gdybyśmy przeprowadzili ankietę i zapytali ludzi, czym jest wiara, usłyszelibyśmy zapewne bardzo wiele różnych definicji. Tym, co by je łączyło, byłyby z pewnością trzy kwestie. Po pierwsze: wiara to przyjęcie umysłem prawd objawionych i postępowanie w życiu według tych prawd. Po drugie: wiara to zaufanie Bogu i uznanie, że On chce dla nas dobra. A po trzecie: wiara to pewien dar, łaska.

Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi na temat wiary: „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: «Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!», a byłaby wam posłuszna” (Łk 17, 6). Morwa to drzewo o gęstych i szeroko rozłożonych korzeniach. Jej wyrwanie z ziemi graniczy z cudem. Jezus zatem chce nam pokazać przykład czegoś niemożliwego. W Ewangelii wg św. Mateusza mówi w tym samym kontekście o przesunięciu za pomocą słowa góry z jednego miejsca na drugie.

Warto zobaczyć, w jakim kontekście rozgrywa się scena zawarta w dzisiejszej Ewangelii. Jest ona finałem wcześniejszej rozmowy, kiedy Jezus mówi do uczniów: „Jeśli brat twój zawini, upomnij go. I jeśli żałuje przebacz mu! I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie, i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc «Żałuję tego», przebacz mu!”. Apostołowie odpowiadają na to prośbą: „Panie, przymnóż nam wiary!”. Wiedzą bowiem, że wezwanie Jezusa przekracza ich możliwości. Nie potrafią sami o własnych siłach przebaczyć siedem razy na dzień.

My także. I to nie tylko dlatego, że nieustanne przebaczanie wydaje nam się niepedagogiczne, naiwne i ośmielające przestępcę. Także dlatego, że cudza wina zapuszcza w nas korzenie jak morwa. Siedzi w nas głęboko i szeroko – w naszej pamięci, w naszych emocjach – nie idzie jej wyrwać! Czasami wydaje się, że już o niej zapomnieliśmy, ale wystarczy moment, przypadkowe spotkanie albo recydywa, i wylewa się z nas gorzki wyrzut: „A pamiętasz?!”… Czasami staje się to dla nas źródłem cierpienia: chcielibyśmy zapomnieć, uwolnić się od negatywnych odczuć, jakie wzbudza w nas sam widok tej czy tamtej osoby. Oskarżamy się wtedy o nienawiść, o nie-wybaczenie drugiemu człowiekowi lub sobie samemu. Wina tkwi w nas mocno jak morwa.

Jezus mówi nam jednak: „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: «Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!», a byłaby wam posłuszna”. A więc: morwa może zostać wyrwana! Przy odrobinie wiary! Nie dzięki wierze potężnej, ogromnej, na miarę męczenników. Miarą jest najmniejsze z ziaren najpospolitszej z roślin.

Warto dziś zastanowić się nad tym, czy nie jest przypadkiem tak, że przychodzimy na Mszę głęboko podzieleni, zapamiętali w sporze i pełni osądów; i czy tacy sami z tej Mszy nie wyjdziemy. Zasadniczo bez wiary, że może ona coś zmienić. Przekonani, że każdy zostanie przy swoim, w starych podziałach i niepojednaniu. Uroczysta celebracja… bez wiary. Może gdzieś z tyłu głowy mamy to przekonanie, że wiara to coś nie dla mnie, że Bóg może i działa w świecie, ale raczej nie w moim przypadku. I wracając do zdań ze wstępu, czy jestem osobą prawdziwie wierzącą, a nie tylko chrześcijaninem z nazwy? Czy to, czego uczy nas Jezus, przyjmuję za swoje? Czy prawdziwie Mu ufam? I wreszcie, czy mam świadmość, że wyrobiony charakter i wpojony system wartości nie wystarczą, gdy nie otworzę się na działanie łaski? Jezus dodaje nam dzisiaj otuchy, mówiąc, że wystarczy niewiele wiary (ziarnko gorczycy), ale sporo pokory (obraz sługi). Idąc za Jezusem mamy jedno i drugie, ale musimy jeszcze w tę wiarę – paradoksalnie – uwierzyć.

Błogosławionej niedzieli!

D. <><

XXVI Niedziela Zwykła C

(Łk 16, 19-31)

W pierwszej formie aktu pokutnego padają słowa “Spowiadam się (...), że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem (...)”. 4 sposoby popełnienia grzechu, a każdy z nich inny. Oczywiście jedne wydają nam się poważniejsze niż inne. Przykładowo grzech popełniony uczynkiem jest bardzo realny. Widzimy od razu jego skutki. Wydawać by się mogło, że to taka najpoważniejsza materia. Podobnie mamy w przypadku grzechów popełnionych s

XXV Niedziela Zwykła C

Jezus stawia nam dzisiaj przed oczami przypowieść, którą Biblia Tysiąclecia tytułuje “Obrotny rządca”. Ale raczej wszyscy kojarzymy ją pod innym tytułem - “Przypowieść o nieuczciwym rządcy”. W każdym razie mamy do czynienia z “przypowieścią o kombinatorze”.

Sytuacja wygląda następująco: jest sobie właściciel jakiegoś (współcześnie powiedzielibyśmy) przedsiębiorstwa, do którego dotarły informacje, że jeden z pracowników na wysokim stanowisku trwoni jeg

Dziś dożynki parafialne w Wegrach