Dzielnica żydowska w Lublinie

Szczegóły

Utworzono: 6 listopada 2014

Ostatnia aktualizacja: 2022-09-27

• Zgłoś

Opis

Dzielnica żydowska w Lublinie – powstała na przełomie XIV i XV wieku dzielnica skupiająca się wokół Zamku Królewskiego w Lublinie, zamieszkana przez lubelskich Żydów. W latach 1942–1943 została wyburzona na rozkaz niemieckiego okupanta.PołożenieZabudowania żydowskie w Lublinie skupiały się wokół zamku oraz w okolicach ul. Lubartowskiej. Najstarsza część dzielnicy (osadnictwo z XVI w.) znajdowała się na podmokłych, bagnistych terenach na północ i północny wschód od Wzgórza Zamkowego, gdzie przebiegał szlak handlowy. W centrum dzielnicy znajdowały się ul. Szeroka oraz ul. Jateczna. Najbiedniejsza część dzielnicy była zlokalizowana po południowej i wschodniej stronie Wzgórza Zamkowego.HistoriaRozkwit i ruinaPrawdopodobnie ok. 1336 król Kazimierz III Wielki nadał przywilej pozwalający na osiedlanie się Żydom na stoku Wzgórza Zamkowego. Wkrótce na jego terenie rozwinęła się dzielnica żydowska.Na przełomie XVI i XVII wieku nastąpił największy rozwój dzielnicy. W tym czasie gmina żydowska uzyskała szereg przywilejów królewskich, m.in. na budowę nowej murowanej synagogi oraz szpitala. W 1518 z inicjatywy Szaloma Szachny otworzono tam jesziwę. W 1523 lubelscy Żydzi uzyskali równe z chrześcijanami prawa i przywileje. Kupcy żydowscy zaczęli się bogacić w szybkim tempie, dlatego kupcy chrześcijańscy uzyskali od króla Zygmunta Starego przywilej De non tolerandis Judaeis.