Komitet Wyborczy Społeczeństwo Przeciw Wyzyskowi

Szczegóły

Utworzono: 28 lipca 2013

Ostatnia aktualizacja: 2022-09-20

Kategorie: Społeczność

• Zgłoś

Opis

Więcej o nas w zakładce informacje.

Jesteśmy grupą głównie młodych ludzi, którzy doświadczają wyzysku we współczesnym systemie ustrojowym i gospodarczym zwanym III Rzeczpospolitą. Łączy nas sprzeciw wobec wszelkich form pracy za darmo, bez wynagrodzenia, które stają się obecnie na polskim rynku pracy coraz częstsze (bezpłatne staże, wolontariaty, zaległe wypłaty) Uważamy, że praca bez zapłaty to przeżytek epoki feudalno-szlacheckiej, epoki chłopów i chłopek pańszczyźnianych, którzy za przysłowiowe Bóg zapłać musieli wykonywać pracę na polu czy dworze tzw. panów - opływających w przepych kosztem biedy swoich, niewolniczo traktowanych, poddanych. Praca za darmo była znana w Polsce także w XX wieku, kiedy autorytarna władza angażowała ludzi do tzw. Służby Polsce czy tzw. czynów społecznych. Czasy się jednak zmieniają i najwyższa pora, aby zaczęto doceniać wkład, pracę oraz czas poświęcany przez pracowników i pracownice w Polsce. Oczywistym jest, że każdy człowiek potrzebuje jeść, pić i spać oraz gdzieś mieszkać, każdy potrzebuje pewnej choćby minimalnej puli pieniędzy, aby żyć i normalnie funkcjonować w gospodarce towarowo-pieniężnej, jaką aktualnie mamy. Nie chcemy być wiecznie zależni od naszych rodziców i rodzin, nie chcemy być wiecznymi utrzymankami, chcemy godziwej płacy za pracę, która nam się zwyczajnie - tak jak i wszystkim pracownikom i pracownicom - należy. Uważamy także, że wypłacane pracownikom i pracownicom zarobki powinny być dostosowane do występujących na rynku cen i kosztów utrzymania. Brak zapłaty za pracę jest także czynnikiem wymiernie szkodzącym gospodarce wskutek zmniejszenia jej obrotów i tzw. popytu wewnętrznego. Tracą na tym zarówno tzw. pracodawcy, jak i pracownicy, a więc zarówno strony zatrudniające, jak i zatrudniane, tak biedni, jak i bogaci. Traci wreszcie efektywność i konkurencyjność gospodarcza Polski na arenie międzynarodowej, czyniąc z naszego kraju rezerwuar taniej siły roboczej. Nie chcemy być zmuszani do opuszczania Polski, chcemy mieć możliwość mieszkania i rozwijania się w tym kraju bez odczuwania ekonomicznej i społecznej presji emigracji za chlebem. Nie chcemy, aby Polska stawała się jednym z krajów tzw. Trzeciego Świata - choć formalnie przynależącym do struktur europejskich - z podziałem na wąską i zamkniętą grupę uprzywilejowanych, ponad stan bogatych elit finansowych oraz szeroką rzeszę biednego społeczeństwa. Nie zgadzamy się na dyktaturę banków, korporacji, finansjery, a z drugiej strony także skorumpowanych przez nich polityków (wszelkich barw partyjnych) i urzędników, dyktaturę nad biedniejącym i zmuszanym często do emigracji zarobkowej społeczeństwem. Społeczeństwem wpędzanym w spiralę konsumpcji i długów, dysponującym jednak - w swej większości - nieproporcjonalnie niskimi nakładami płacowymi i nabywczymi.

Niestety na scenie politycznej nie widzimy aktualnie sił, które realnie dążyłyby do zmiany opisanego wyżej stanu rzeczy, wręcz przeciwnie - wiele z nich samych angażuje w ramach prowadzonej działalności bezpłatnych stażystów czy wolontariuszy wykonujących nieraz niełatwe i czasochłonne zadania na rzecz zamożnych partyjnych elit (podobne zjawisko dotyczy także, szeroko pojętej, administracji publicznej). Dlatego uznajemy potrzebę powołania nowego ruchu społecznego i politycznego, który opowie się przeciwko skrajnemu wyzyskowi, jakim jest bezpłatna praca wszelkiego rodzaju oraz przeciwko zaniżonym zarobkom, jakie ewidentnie występują i dominują na rynku pracy w Polsce. Uważamy, że na państwie powinien spoczywać ciężar zwalczania bezrobocia i rozwoju nowych miejsc pracy i tak też stanowi obowiązująca - niestety tylko na papierze - Konstytucja RP z 1997 r. Popieramy jednak także niepaństwowe i oddolne przedsięwzięcia gospodarcze takie jak np. niewielkie firmy (pod fundamentalnym warunkiem, że nie naruszają one praw pracowniczych), samozatrudnienie czy wreszcie społeczne kooperatywy/spółdzielnie - minimalizujące rozmiary wyzysku poprzez równy i sprawiedliwy podział tak ciężarów, jak i owoców pracy. W walce o obronę praw pracowniczych popieramy współpracę ze związkami zawodowymi, o ile wykazują się one autentyczną chęcią poprawy panujących stosunków pracy, nie zaś konformistycznym biurokratyzmem. W występującym konflikcie pomiędzy kapitałem, a pracą najemną opowiadamy się po stronie pracowników i pracownic.

Nie ograniczamy się do osób metrykalnie młodych i chcemy współdziałać ze wszystkimi grupami społecznymi i wiekowymi, którym bliskie są nasze ideały. Nie dzielimy się na lepszych i gorszych, ludzi z lepszych i gorszych domów, grup społecznych czy zawodowych, z lepszym lub gorszym wykształceniem, z grubszym bądź cieńszym portfelem. Wyznajemy natomiast zasadę przyrodzonej równości, wolności i godności wszystkich ludzi. Nie zgadzamy się na obecnie obowiązujący w Polsce model państwa biurokratycznego i elitarystycznego, państwa tylko dla odpowiednio majętnych i ustosunkowanych, w którym z zasady to obywatele służą państwu. To państwo ma służyć obywatelom! Chcemy przekształcenia państwa z aparatu ucisku i wyzysku w organ wyrażający wolę zbiorową społeczeństwa.

Nie określamy się w sposób jednoznaczny ani jako lewica, ani jako prawica, ze względu na obarczenie tych pojęć różnymi stereotypowymi wyobrażeniami, jak również z tego powodu, że nie zajmujemy się wszelkimi postulatami tych nurtów. Najbliższe są nam takie idee, jak wrażliwość społeczna, walka z nierównościami społecznymi, poparcie dla praw nie tylko pracowniczych, ale także obywatelskich i ludzkich oraz szeroko pojętej wolności, w tym także wolności od tak dotykającej wielu/wiele z nas niewoli i przemocy ekonomicznej, poprzez co sytuujemy się blisko nurtów socjalnych i antykapitalistycznych. Domagamy się jednak przede wszystkim gruntownej i prospołecznej reformy polskiego, wciąż jeszcze pół-feudalnego i peryferyjnego kapitalizmu - nie zaś natychmiastowego i siłowego zniesienia tego ustroju gospodarczego. Jednym z naszych wzorów jest I propracownicza Solidarność działająca na początku lat 80-tych ubiegłego wieku, jak również różne inne ruchy buntownicze i ludowe występujące w przeszłości na ziemiach Polski. Także w okresie tzw. PRL-u dostrzegamy liczne - rozpatrywane z pojedyncza - słuszne i prospołeczne rozwiązania dotyczące pracy i płacy, nie chcemy jednak gloryfikować tej autorytarnej z zasady formacji państwowej. Zamiast zajmować się przeszłością, wolimy poświęcić swoją uwagę teraźniejszości oraz patrzeć w przyszłość. Jako zwolennicy/zwolenniczki demokracji w naszym gronie dopuszczamy różnice zdań w poszczególnych szczegółowych kwestiach, ale jeden przyświeca nam cel: chcemy żyć w kraju z ludzką i socjalną twarzą! Chcemy tworzyć oddolny, demokratyczny i nie-wodzowski ruch społeczno-polityczny. Chcemy po prostu żyć w kraju wolnym od wyzysku i pańszczyzny.

Domagamy się:

1. Uznania praw pracowniczych, socjalnych i płacowych - prawa do pracy i do godziwej płacy - za podstawowe prawa człowieka i obywatela oraz ich przestrzegania.

2. Wprowadzenia ustawowo określonej minimalnej płacy godzinowej w przypadku wykonywania prac niepełnoetatowych i dorywczych, np. w ramach umów zlecenie bądź umów o dzieło, w aktualnych warunkach - na poziomie przynajmniej 11 zł brutto/za godzinę. Podniesienia ustawowo określonej płacy minimalnej za pracę pełnoetatową przynajmniej do 50%, a docelowo do 68% średniego krajowego wynagrodzenia. Także upowszechniania umów o pracę w rozumieniu obowiązującego Kodeksu Pracy.

3. Przestrzegania prawa do 8-godzinnego dnia pracy, a docelowo dążenia do wprowadzenia 6-godzinnego dnia pracy, co - poprzez skrócenie ogólnego czasu pracy - w praktyce zwiększyłoby liczbę miejsc zatrudnienia na rynku pracy. Wprowadzenia i zachowania odpowiednich standardów dotyczących komfortu, bezpieczeństwa i higieny pracy, prawa do urlopu, opieki medycznej, świadczeń socjalnych i ubezpieczenia.

4. Działania na rzecz społecznego oraz urzędowego zwalczania tzw. bezpłatnych staży i wolontariatów, zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym, będących obecnie w wielu przypadkach formą zwyczajnego wyłudzenia świadczenia pracy na niekorzyść pracowników/pracownic. Natychmiastowej likwidacji takich form pracy w ramach administracji publicznej (na szczeblu wszystkich organów, urzędów i instytucji publicznych, tak rządowym, parlamentarnym, jak i samorządowym) i wprowadzenia na ich miejsce wynagrodzeń wg ustawowo określonych stawek.

5. Wprowadzenia rządowego programu opłacania ze środków budżetowych (za pośrednictwem szkół średnich, w tym zawodowych, szkół wyższych bądź urzędów pracy) wynagrodzeń - wg ustawowo określonych stawek - uczniom/uczennicom, studentom/studentkom, a także absolwentom/absolwentkom, którzy odbywają w ramach toku edukacji lub po jego zakończeniu praktyki i staże. Likwidacji bezpłatnych staży i praktyk odbywanych w toku edukacji lub po jego zakończeniu, zarówno w odniesieniu do szkół publicznych, jak i prywatnych wszelkich szczebli.

6. Wprowadzenia programów aktywizacji zawodowej i wsparcia dla pracowników/pracownic dopiero wchodzących na rynek pracy, a także dla tych nieposiadających formalnych kwalifikacji (wchodzących na rynek pracy lub już na nim obecnych). Minimalizacji różnicowania traktowania pracowników/pracownic ze względu na posiadane (bądź nieposiadane) wykształcenie i jego stopień, na ile jest to możliwe. Ponadto wprowadzenie obowiązku podawania wysokości płacy w ofertach pracy.

7. Działania na rzecz egzekwowania ww. standardów płacowo-pracowniczych w miejscach pracy poprzez odpowiednią politykę państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz Państwowej Inspekcji Pracy.

8. Dążenia do reparacji powszechnego systemu ubezpieczeń społecznych (w zakresie świadczeń socjalnych, rent i emerytur) np. na wzór systemu kanadyjskiego, w którym funkcjonują tzw. społeczne emerytury dla osób w przewidzianym ustawowo wieku. Obniżenia obecnie obowiązującego wieku emerytalnego przynajmniej do 65 lat oraz regularnej, wymiernej rewalorazycji emerytur i pozostałych świadczeń.

9. Wsparcia dla rządowych programów aktywizacji zawodowej i walki z bezrobociem, np. poprzez organizację publicznych przedsięwzięć gospodarczych - w tym robót i różnego rodzaju inwestycji publicznych - czy ułatwienia dla drobnych przedsiębiorców/przedsiębiorczyń lub/i samozatrudnionych w zakładaniu i prowadzeniu własnej działalności gospodarczej, pod fundamentalnym warunkiem, że przestrzegają oni praw pracowniczych. Wsparcia dla oddolnych i społecznych inicjatyw gospodarczych takich jak kooperatywy i spółdzielnie pracy najsprawiedliwiej rozdzielające ciężary i owoce pracy. Także wstrzymania i ograniczenia procesów prywatyzacji i reprywatyzacji mienia publicznego, przeprowadzanych często w sposób odległy od zasad transparentności. Uznania równouprawnienia różnych form własności w gospodarce (państwowej, komunalnej, spółdzielczej i prywatnej, ze szczególną preferencją tych społecznych).

10. Rozwoju instrumentów wpływu pracowników/pracownic na zarządzanie przedsiębiorstwami np. poprzez upowszechnianie samorządu pracowniczego, tak w sektorze prywatnym, jak i publicznym (w tym także w nienastawionych na zysk instytucjach publicznych i jednostkach administracyjnych).

11. Realizacji modelu państwa preferującego rozwiązania niwelujące tak rozwinięte w Polsce rozwarstwienie materialno-dochodowe, związanego z tzw. realną ochroną socjalną poprzez odpowiedni system świadczeń (np. realne zasiłki dla bezrobotnych, renty socjalne w przypadku niezdolności do pracy, zasiłki i dodatki rodzinne, opiekuńcze oraz na dziecko, także minimalny dochód gwarantowany zapewniający środki niezbędne do przeżycia dla tych, którzy nie z własnego wyboru nie mogą znaleźć zatrudnienia i nie posiadają własnych dochodów lub posiadają je na poziomie nie pozwalającym na przeżycie w postaci wyrównania brakującej kwoty). Wprowadzenia i rzeczywistego obowiązywania progresywnego podatku od osiąganego dochodu (od osób fizycznych PIT z przywróceniem dawniej obowiązującej górnej stawki 40% dla najbogatszych, od osób prawnych CIT, także ze zwolnieniami podatkowymi dla najsłabiej zarabiających) oraz możliwie jak najniższych podatków pośrednich (VAT i akcyza od dóbr i usług podstawowej użyteczności, opłat porządkowych i komunalnych, podatku od obrotów kapitałowych jeżeli są one nieznaczne).

12. Poprawy jakości usług publicznych, w tym dostępu do usług i świadczeń medycznych, z powszechną dostępnością profilaktyki medycznej włącznie. W ramach usług publicznych, także wprowadzenia powszechnego i bezpłatnego dostępu do Internetu. Poprawy stanu infrastruktury drogowej i kolejowej oraz stanu i dostępności komunikacji publicznej, z docelowo bezpłatnymi usługami komunikacyjnymi dla wszystkich. Także wstrzymania i odwrócenia procesów komercjalizacji i prywatyzacji usług publicznych, zachowania ich niekomercyjnego (refundowanego ze środków budżetowych) charakteru.

13. Działań na rzecz zwiększenia dostępności tanich mieszkań - podejmowanych przez władze państwowe i samorządowe, np. poprzez odpowiednie regulacje cen mieszkań (także dotyczące wysokości czynszów i innych opłat lokatorskich) czy dopłaty dla niezamożnych nabywców i najemców mieszkań pochodzące ze środków budżetowych. Rozwoju budownictwa mieszkaniowego i respektowania praw lokatorów/lokatorek.

14. Wprowadzenia programów realnego wyrównywania szans - edukacyjnych, zawodowych, komunikacyjnych - dzieci, młodzieży, a także osób dorosłych pochodzących z tzw. Polski B - wsi, małych i średnich miasteczek i miast, przedmieść czy też dzielnic dużych miast dotkniętych ubóstwem.

15. Ograniczenia przebiurokratyzowania życia społecznego, gospodarczego i politycznego, nadmiaru regulacji służących często jedynie rozrostowi aparatu administracyjnego, pod warunkiem, że nie narusza to praw pracowniczych i obywatelskich. Uproszczenia systemu administracyjnego.

16. Upowszechnienia form demokracji bezpośredniej w sprawach dotyczących całego społeczeństwa czy społeczności lokalnych (referenda krajowe, lokalne, inicjatywy ustawodawcze i uchwałodawcze itp.). Rozwoju różnych form autentycznych i wielopoziomowych konsultacji społecznych oraz pracowniczych w procesie legislacyjnym przy strukturach rządowych i parlamentarnych, a także oddolnej demokracji na wszystkich szczeblach instytucji publicznych i jednostek administracyjnych (w szkołach, uczelniach, szpitalach, urzędach poprzez wsparcie odpowiednio - samorządów uczniowskich, studenckich, petenckich i in.) celem zwiększenia zakresu partycypacji społecznej w zarządzaniu ww. instytucjami.

17. Ograniczenia przywilejów parlamentarzystów/parlamentarzystek takich jak immunitet chroniący przed odpowiedzialnością za przestępstwa kryminalne. Dostosowania i przybliżenia płac parlamentarzystów/parlamentarzystek, do średnich i przeciętnych zarobków na rynku pracy. Jesteśmy także przeciwni wprowadzaniu - uprzywilejowujących jedynie największe komitety wyborcze - jednomandatowych okręgów wyborczych (tzw. JOWów) oraz ordynacji większościowej w wyborach do parlamentu, a na ich miejsce proponujemy obniżenie progu wyborczego do poziomu 3%, co demokratyzowałoby życie polityczne.

18. Poszanowania dla wolności każdego człowieka oraz obywatela/obywatelki bez względu na jego cechy indywidualne bądź społeczne (rasowe, narodowościowe, płciowe, wiekowe, zdrowotne, wyznaniowe, światopoglądowe, klasowe, związane z życiem prywatnym i osobistym), pod warunkiem, że nie narusza on autonomii i praw innych. Przestrzegania, szeroko pojętych, praw i swobód człowieka i obywatela/obywatelki, a w tym prawa do samostanowienia, prywatności czy wolności sumienia i wyznania. Uznania wolności wyboru trybu i stylu życia, zgodnie z preferowanym światopoglądem. Uznania zasady równości płci w życiu społecznym, politycznym i gospodarczym oraz prawa kobiet, a także mniejszości do samostanowienia.

19. Uznania pluralizmu w życiu społecznym, gospodarczym i politycznym - wolności słowa i publikacji, wolności prasy i pozostałych mediów, wolności krytyki władz publicznych, wolności ekspresji artystycznej i kulturalnej, wolności zgromadzeń i zrzeszania/stowarzyszania się, jak również prawa do nieposłuszeństwa obywatelskiego oraz prawa do organizacji strajku, w tym strajku generalnego. Realizacji wolnościowego, niedyskryminacyjnego i neutralnego światopoglądowo - nie zaś autorytarnego, represyjnego, policyjnego czy przemocowego modelu państwa. Ograniczenia inwigilacji oraz uprawnień służb specjalnych, które naruszałyby prawa podstawowe człowieka i obywatela/obywatelki.

20. W zakresie polityki międzynarodowej - ratyfikowania przez Rzeczpospolitą Polskę tzw. Karty Praw Podstawowych w pełnym kształcie gwarantującej elementarne standardy prawno-człowiecze i socjalne, podobne jak w większości państw tzw. starej Unii Europejskiej. Ale jednocześnie sprzeciw wobec takich form i kierunków odgórnej integracji międzynarodowej i ekonomicznej (w tym w ramach UE), które naruszałyby prawa pracownicze, socjalne czy obywatelskie społeczeństwa. Na szczeblu europarlamentarnym chcielibyśmy doprowadzić do przyjęcia dyrektywy określającej poziom najniższej dopuszczalnej w krajach UE - włącznie z Polską - płacy minimalnej (europejskiej płacy minimalnej) oraz zakazującej praktyk typu niepłacenie za wykonaną pracę i wyzysku ludzi.

21. Uwzględniania czynników środowiskowych i przyrodniczych w prowadzonej przez państwo i samorząd polityce, uznania idei zrównoważonego rozwoju tak społecznego, jak i gospodarczego, nie wyłączając dbałości o stan środowiska naturalnego. Sprzeciwiamy się rabunkowej gospodarce i traktowaniu zasobów przyrody jako źródła zysku dla nielicznych kosztem pozostałych.

* * *

Jeśli podzielasz nasze zdanie to zapraszamy do współpracy. Naszym celem jest realizacja powyższych postulatów na drodze demokracji parlamentarnej. Stąd też zamierzamy tworzyć wspólnie listy wyborcze w wyborach możliwie wszystkich szczebli (samorządowych, europarlamentarnych, parlamentarnych i prezydenckich). Nie zamierzamy być kółkiem dyskusyjnym, wiemy czego chcemy i zamierzamy przejść od słów do czynów! Wszelkie dyskusje na inne tematy niż konstruowanie list wyborczych będą kasowane. Prosimy o udostępnianie na swoich tablicach informacji o nas, a także o bezpośrednie zapraszanie znajomych.