Pałac Sztynort

Szczegóły

Utworzono: 19 września 2013

Ostatnia aktualizacja: 2022-11-21

Kategorie: Punkt orientacyjny i miejsce historyczne

• Zgłoś

Opis

Fanpage dedykowany Pałacowi Sztynort, XVII w. rezydencji rodu Lehndorffów malowniczo położonej na półwyspie między trzema jeziorami Dargin, Kirsajty i Mamry.

Pałac został wybudowany w latach 1689-1691 z inicjatywy zaradnej hrabiny Marii Eleonory von Dӧnhoff, żony Ahasverusa Gerharda Lehndorffa. Dwukondygnacyjna budowla została wzniesiona na fundamentach starego pałacu. Od frontu ryzalit na osi fasady zakończony był wysokim, spłaszczonym naczółkiem. Całość pokrywał czterospadowy, stromy dach o trzykondygnacyjnej konstrukcji więźby dachowej. W głównym holu do dziś znajdują się reprezentacyjne, dwubiegowe, dębowe schody. Wnętrza zdobiły polichromowane, drewniane stropy, sztukaterie, malowane olejno plafony, dekoracyjne kominki i piece. Na początku XIX wieku pałac rozbudowano. Do głównego budynku dobudowano dwa skrzydła, zachodnie skrzydło jak i tylnie alkierze wzbogacono o wieże. Zmieniono również szczyt ryzalitu fasady frontowej na trzy ostre ramiona nadając charakterystyczny i niepowtarzalny wygląd rezydencji neogotyckiej. Kompleks pałacowy oblegał park, który swego czasu należał do największych parków z wyznaczonymi regularnie alejami dębowymi, rzadkimi gatunkami drzew i ozdobnymi rzeźbami. Na osi elewacji frontowej pałacu stał trzynastotarczowy zegar słoneczny z 1741 roku. Na wschodnim krańcu alei dębowej w parku wybudowano w 1816 roku neoklasycystyczną herbaciarnię projektu C. Landghansa, a na zachodnim neogotycką kaplicę. Na cyplu jeziora Sztynorckiego na planie ośmiokąta wzniesiono drugą kaplicę, zaprojektowaną przez budowniczego Staudenera według wzorów Carla F. Schinkla. Neobarokowa kaplica rodu Lehndorffów jest dwukondygnacyjna, w podziemiu znajduje się grobowiec, a na piętrze kaplica, gdzie odbywały się nabożeństwa. Identyczny podział i funkcje spełniała kaplica rodu Hoverbecków przy pałacu w Nakomiadach.