100 miejsc, w których nie było Mareczka

Ostatnia aktualizacja: 2022-10-04

• Zgłoś

Opis

Podczas wczorajszych prac komisji spraw zagranicznych Parlamentu Europejskiego doszło do skandalu. W dosadnych słowach zaprotestowałem przeciwko czytaniu z kartki ustalonych wcześniej „wyników głosowań”. Przewodnicząca komisji nie patrzyła jak posłowie głosują, a znaczna ich część nawet nie podnosiła rąk.

„Chcę zaprotestować przeciwko temu, co tutaj się dzieje. Kultura głosowania w tym Parlamencie jest poniżej jakiegoś zebrania plemiennego. Tu się nie liczy głosów, Pani nawet nie podnosi oczu znad kartki w wielu przypadkach. Po co ja tutaj głosuję, po co ja tutaj przychodzę? To jest brak szacunku dla głosu pojedynczego posła.

Lecimy w tempie, które uniemożliwia czasem nawet sprawdzenie na kartce tych głosów. Co to jest? To jest jakaś parodia demokracji! Wy cały świat pouczacie w kolejnych rezolucjach o tym jak powinna wyglądać demokracja, a robicie tutaj cyrk po prostu.

Za co Wam ludzie płacą? Połowa ludzi nie podnosi tutaj rąk. Co to jest?

To nie jest tempo normalnego głosowania. Głosujmy pomału, kilka sekund na zastanowienie się, na przeczytanie tego nad czym głosujemy, na rozejrzenie się po sali, czy ten przebieg głosowania jest prawidłowy, albo liczmy głosy za każdym razem. To jest parodia. Ja odmawiam udziału w czymś takim!”

Wiceprzewodnicząca komisji Dubravka Šuica odpowiedziała jedynie: „Dziękuję bardzo. Wie Pan, że mamy kompromis, wszystko już się odbyło na posiedzeniach sprawozdawców cieni. Dziś mamy listę do głosowania.”

Odpowiedziałem Jej: „To po co my tu głosujemy? To jest demokracja, tu każdy głos się liczy!” Niewzruszona tym komentarzem wiceprzewodnicząca odpowiedziała: „Postępuję zgodnie z procedurą. Proszę się nie martwić. Idźmy dalej.”

Procedura głosowań w PE rzeczywiście przewiduje tworzenie „kompromisów”, czyli uzgodnionych przez ugrupowania parlamentarne wersji poprawek. Przed głosowaniem europosłowie dostają listę, w której znajdują się „kompromisy” i inne poprawki zgłaszane przez poszczególnych europosłów wraz z rekomendacjami do głosowania. Uzgodnienia, których dokonuje się przed głosowaniami nie mogą jednak zastępować samych głosowań. Ostatecznie to poszczególni europosłowie decydują o kształcie stanowionego prawa i nie mają obowiązku stosować się do zaleceń, co wiceprzewodnicząca komisji zupełnie ignoruje, mechanicznie czytając wyniki „głosowania” z wcześniej przygotowanej listy bez sprawdzania, jak posłowie naprawdę głosują.

Co do zasady europosłowie głosują „kompromisy” i poprawki podnosząc ręce, a prowadzący obrady komisji ocenia „większość optyczną” i ogłasza wynik głosowania. W tym przypadku Dubravka Šuica nie udawała nawet, że rozgląda się po sali, co widać na nagraniach z przebiegu prac komisji. Co ważne, jeśli któryś z europosłów uważa, że prowadzący obrady pomylił się w optycznej ocenie wyników głosowania, to może wnioskować o przeprowadzenie ponownie tego głosowania w formie elektronicznej. Trudno jednak kwestionować optyczną ocenę głosowania, kogoś kto czyta wyniki z wcześniej przygotowanego scenariusza, nie patrząc nawet na głosujących, w tempie które europosłom uniemożliwia sprawne śledzenie przebiegu „głosowania”. Na nagraniu widać, jak sama wiceprzewodnicząca myli się, ogłaszając wyniki według własnego uznania, co nie wywołuje żadnej reakcji z sali.

To nie pierwsza moja reakcja na to, jak wyglądają głosowania w Parlamencie Europejskim. Na mojej pierwszej sesji plenarnej w Strasburgu wyraziłem sprzeciw w wystąpieniu, które możecie zobaczyć tutaj: https://youtu.be/lzigiPUXNzI