Opactwo poaugustiańskie w Żaganiu - Nadbobrzański Klejnot

Ostatnia aktualizacja: 2022-09-05

• Zgłoś

Opis

św. Augustyn – „śpiewanie jest sprawą miłości”

Zespół poaugustiański w Żaganiu jest historyczno-architektonicznym pomnikiem opactwa istniejącego tutaj 526 lat (1284-1810), które odegrało bardzo ważną rolę w rozwoju nie tylko miasta i regionu lecz także całego Śląska, tak w wymiarze materialnym,

jak i duchowym. Przede wszystkim jest cennym zabytkiem architektury, wyposażonym

w nieprzeciętnej wartości dzieł sztuki – rzeźby, malarstwa i rzemiosła artystycznego. Dziełem samym sobie jest biblioteka klasztorna ze stylowym wystrojem i wyposażeniem. Z dziejami zespołu związani są wybitni twórcy śląskiego baroku m. in. Karol Martin Frantz, Johann Urbański, Jeremiasza Józefa Knechtla i Jerzy Gregor Neunhertza. Z fundacji opactwa powstały inne, świetne zabytki architektury w Żaganiu - kaplica Bożego Grobu (1598 r.). Kościół pw. Nawiedzenia NMP i kościół pw. św. Ducha. W kontekście całego miasta, architektoniczny kompleks poklasztorny jest najważniejszym składnikiem historycznego założenia urbanistycznego, jego dominanta przestrzenną i panoramiczną.

W wymiarze niematerialnym opactwo kanoników regularnych św. Augustyna

w Żaganiu było w średniowieczu i późniejszym czołowym ośrodkiem religijnym

i naukowym z zakresu teologii oraz prawa kanonicznego i rzymskiego, prezentującym ówczesny poziom uniwersytecki. Wybitnymi teologami i znawcami prawa w XV wieku byli opaci Ludolf i Bernard Fabri. Pierwszy z nich był uczestnikiem soboru w Pizie, drugi sobór

w Bazylei. Ludolf zapoczątkował pisania kroniki klasztornej, kontynuowane przez jego następców. Jest także autorem rejestru dóbr klasztornych. Oba opracowania, przechowywane są, jako bezcenne dzieła histograficzne.

W nowszych czasach (XVIII w.) wybitnym opatem był Ignacy Felbigera, reformator szkolnictwa na Śląsku, wzorując się na Komisji Edukacji Narodowej. Za jego czasów w klasztorze żagańskim drukowane były książki dla polskiej ludności Śląska, w tym opracowane przez augustianina Stanisława Rachocińskiego, wielokrotnie wznawiane „Obiecadło” – ówczesny elementarz.